عنوان	تعیین اندازه بهینه اجزای ریزشبکه مستقل با درنظرگرفتن عدم قطعیت منابع تولید پراکنده با استفاده از شبکه های عصبی شعاعی
نوع پژوهش	مقاله ارائه شده
کلیدواژه‌ها	طراحی ریزشبکه-منابع تجدیدپذیر-عدم قطعیت-شبکه های عصبی-قابلیت اطمینان.
چکیده	در مناطق دورافتاده و دور از مرکز بار، معمولا برق مصرفی توسط دیزل ژنراتورها که اساس کار آنها بر مبنای سوخت های فسیلی است، تامین میگردد. با توجه به آلودگیهای زیست محیطی و افزایش هزینه سوختهای فسیلی، استفاده از شبکههای مستقل بر مبنای انرژیهای تجدیدپذیر در حال افزایش است. با پیشرفت تکنولوژی و فراگیر شدن سلولهای خورشیدی و توربینهای بادی، استفاده از این منابع انرژی به طور ترکیبی در سیستمهای تامین برق رایج شده است. برای گسترش استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر و جایگزین کردن آنها بجای سوختهای فسیلی، میبایست بحث تعیین اندازه بهینه این منابع به دقت بررسی گردد تا هزینه استفاده از این منابع کمینه شده و این منابع توانایی رقابت با سوختهای فسیلی را داشته باشند. در استفاده از منابع تجدیدپذیر بادی و خورشیدی رفتار تصادفی این منابع میبایست مورد بررسی قرار گیرد. در این مقاله از روش شبکههای عصبی شعاعی برای پیش بینی توان خورشیدی و بادی استفاده شده است. شبکههای عصبی قابلیت بالایی در پیشبینی پدیدههای مختلف دارند. شبکههای عصبی داده محور میباشند و برای پیشبینی سرعت باد و شدت تابش خورشید، تنها به دادههای سالهای قبل نیازمند هستند. استفاده از شبکههای عصبی دقت پیش بینی توان تولیدی منابع بادی و خورشیدی را افزایش میدهد. این امر باعث بهبود قابلیت اطمینان برق مصرفی مشترکان شده و در ضمن از طراحی بیش از مقدار مورد نیاز اجزای ریزشبکه جلوگیری مینماید. در این مقاله، برای تامین برق پایدار در ریزشبکه مستقل از ذخیره سازها و منابع دیزلی در کنار منابع انرژی نو استفاده شده است و برای تعیین اندازه بهینه ریزشبکه از الگوریتم فرا ابتکاری ژنتیک مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج شبیه سازی کاربردی بودن روش پیشنهادی را نشان می دهد.
پژوهشگران	علی احمدیان (نفر دوم)، مسعود علی اکبر گلکار (نفر سوم)، حمیدرضا جهانگیر (نفر اول)